محبت خداوند و علاقه به مردم دو الگوي تربيتي امام حسين عليه السلام

اشاره

محبت خداوند موجب مي شود همه گام ها در رضاي دوستبرداشته شده و انسان در راه اداي تكليف تزلزل و هراس به خود راه ندهد و دوست داشتن مردم نيز باعث اعتناي به آنان و موجب رفع مشكلات مردم خواهد شد. نويسنده در اين مقاله بر آن است تا اين دو صفت بارز را در شخصيت امام حسين (ع) كه مي تواند براي كارگزاران حكومت الگو باشد، به اجمال بيان كند. دو صفت بارز كه در شخصيت والاي امام حسين (ع) جلب توجه مي كند يكي مسأله علاقه و محبت شديد حضرت به خداوند و ديگري علاقه و محبت به مردم است؛ علاقه و محبتي كه پايه ها و مايه هاي امامت و ولايت حسين بن علي (ع) را از يك سو و تأثيرات فراوان و سرنوشت ساز آن حضرت را در جامعه بشري و مجتمع انساني از سوي ديگر، برقرار و استوار داشته است. هر چند ارباب تحقيق و تأليف از كنار اين دو خصيصه ارزشمند حسيني به ايجاز و اختصار گذاشته اند، لكن ناگفته پيدا است كه آنچه اشاره شد دو اصل پر اهميت در زندگاني مولايمان حسين بن علي (ع) است كه مي توان به گونه مطلوبي از آن بهره برداري عملي نمود. به ويژه آنكه وي امام معصوم و واجب الاطاعه است كه همه چيز او (جز آنچه كه دليل قطعي بر اختصاصش به امام معصوم قائم باشد) براي ما اسوه و سند و دستور است. چنانچه دو موضوع ياد شده به يكديگر ضميمه شده و يك جا از آن بحث شود به گونه اي سود خواهد داشت و چنانچه از يكديگر